Een beetje verdwaasd kijken we elkaar aan. Hier zou die winkel moeten wezen, volgens het visitekaartje. We zien wel winkeltjes in de wirwar van straatjes om ons heen, maar geen winkel met Blue Sheep als naam. We zijn krap een week in China en hebben ons net met de taxi naar dit winkelgebied laten rijden. Maar ja, een adres hebben is blijkbaar niet voldoende om ook de winkel te vinden. Na wat rondlopen en zoeken en een half uur verder vinden we de winkel, en daar begint ons avontuur.....
Vandaag op de kop af vijf jaar geleden is Little Blue Sheep geboren: 26 december 2014. Daar op terugkijken brengt ontroering naar boven. Regelmatig vragen we ons nog af hoe het toch gekomen is dat we nu een website, webshop, volle winkel en een echte omzet draaien met Little Blue Sheep en dat we voor 2020 mooie nieuwe plannen hebben. Wat wonderlijk, hoe is dat gebeurd?
Terug naar 26 december 2014. Ik citeer uit mijn reisdagboek:
"Weer een bijzondere dag! Wij zijn om 9.45 de deur uit geglipt, onze dochters sliepen lekker uit. We wilden naar het winkeltje van de Engelse mevrouw die we zaterdagavond en zondagochtend ontmoetten bij respectievelijk de kerstbijeenkomst en in de kerk. Ze vertelde dat ze in haar winkeltje allerlei spullen verkoopt die door gehandicapten zijn gemaakt. Ze nodigde ons uit om kadootjes te kopen. So we did! Het winkeltje heet 'blue sheep'. Het was even lastig om het pand te vinden. Maar dat lukte!
Het was een heel leuk winkeltje, met veel verschillende handgemaakte spulletjes. Gemaakt door mensen die doof-stom zijn, die gehandicapt zijn door lepra....Spullen uit verschillende landen: Laos, Cambodja, India en China natuurlijk. En Tibet.
Het eerste product dat we zagen was een heel mooi kerststalletje. Hebben we gekocht. En nog een mooie tas, brilzakje, boekenleggers, sleutelhangers, yakwol....Echt leuk!
Elisabeth (toen meenden we nog dat ze zo heette, maar ze heet Rachel/ Ray), de Engelse mevrouw, was er ook. Ze vertelde dat ze arts was en jaren in Z-O-Azië heeft gewerkt, mensen heeft opgeleid en veel gedaan heeft om gehandicapten te helpen en plekje te geven in de maatschappij. De spulletjes die zij maken kunnen ze zelf moeilijk verkopen, maar dankzij 'blue sheep' dus wel. (...)
Toen we met Elizabeth in gesprek waren vroegen we of ze meer winkels had. Nee, maar ze zou haar/ de spullen wel graag in meer landen willen kunnen verkopen. We vroegen of we konden helpen. Yes. How? We zouden, als we ruimte hadden, spullen mee kunnen nemen om te verkopen. Goede idee! Heel leuk om dat verder te gaan bespreken!!! Geeft veel energie en enthousiasme. We kunnen toch sowieso extra koffers als handbagage meenemen. We willen er toch al 1 extra kopen voor alle kadootjes, kopen we er 2! Lijkt me heel leuk om te gaan proberen.
We hebben nu al een mooie tas met spullen gekocht voor onszelf, we gaan volgende week terug om dat te regelen ;) ;) ;) !!" (Einde citaat dagboek).
En zo is Little Blue Sheep geboren! De weg naar Blue Sheep kennen we inmiddels heel goed en in de wirwar van winkeltjes in dat buurtje voelen we ons op ons gemak.
In de volgende blog lees je hoe we maandag 29 december 2014 onze eerste inkopen deden voor Little Blue Sheep.