Ze kijkt me aan met een vriendelijke lach, haar tanden zijn bruin. Op haar schoot houdt ze een te tenger baby’tje en op het bed naast haar zit een peuter van ruim een jaar in verschoten, viezige kleding. Dan legt de vrouw het baby’tje op het bed en pakt een plastic zak waar misschien wel 100 etuitjes inzitten met twee eetstokjes. Ze staat naast een tafeltje waar een trapnaaimachine op staat, waarop zij die etuitjes genaaid heeft. Ik probeer in gebrekkig Chinees haar te complimenteren met haar werk. Wat ziet dat naai- en borduurwerk er netjes en kleurig uit! In ruil voor de etuitjes krijgt de vrouw geld van de jonge vrouw die de organisatie runt waar de vrouw voor naait. De jonge vrouw die ons heeft mee genomen naar dit huisje van 3 bij 4 bemoedigt de vrouw in haar eigen taal. De vrouw pakt onze handen met twee handen vast en even later vertrekken wij van het fabrieksterrein waar de vrouw met 5 kinderen en een man zo armoedig woont.
Een week later liggen een aantal van de door haar genaaide etuitjes in ons winkeltje ‘Little Blue Sheep’ in Nederland, samen met nog veel meer handwerk uit Azië, dat gemaakt is door mensen die door armoede, ziekte, achterstandssituaties moeilijk rond kunnen komen. Ons winkeltje is maar een klein zusje van Blue Sheep in China/ Chengdu, daar ligt veel meer in een echt winkelpand. Wij denken graag klein! Deze vrouw met haar te magere kinderen, kunnen we een beetje helpen een beter bestaan op te bouwen door hier in Nederland haar etuitjes te verkopen. Die ene glimlach is genoeg om verder te gaan met Little Blue Sheep.
Comentários